Een gloednieuwe folderlijn voor NTI NLP. Meer dan 20 trainingen, elk samengevat op 21×21 cm mooi papier waarop je via een metaforisch beeld en een beknopt, uitnodigend verhaal de essentie van de training tot je kunt nemen. Ik heb er met veel plezier en toewijding aan gewerkt en om het drukwerk nu in handen te hebben, geeft een voldaan gevoel. Voor mij klopt het aan alle kanten en dat heb ik links en rechts ook van anderen gehoord. De vormgeving heb ik met Ontwerpstudio Peper en Pekel opgepakt.

Op dit moment kun je de flyers nog niet downloaden vanaf de website van NTI NLP, omdat er ook een nieuwe site in de startblokken staat. Maar in de folderkast van het Limmense instituut stralen ze je fris en helder tegemoet. En als je dan goed kijkt, zie je dat elke flyer op de voorzijde een eigen zigzag-signatuur heeft, Geen flyer is gelijk. Precies wat we ook willen uitdragen: elke training, elke trainer, elke cursist heeft zijn of haar eigen unieke signatuur en unieke verhaal te vertellen.

Het is maar een piepklein plaatsje onder Alkmaar: Limmen. Maar ergens daar, midden in de weilanden, gebeuren dingen waarvan de wereld een beetje beter wordt. Mooie trainingen op het gebied persoonlijke ontwikkeling en professionalisering. NLP, Systemisch Werken, Holistic Awareness. Ik kom nu zo’n acht jaar bij NTI NLP, eerst als cursist, daarna ook als assistent-trainer en als creatief strateeg /ideeënbedenker /helpende hand voor de marketingstrategie en communicatie.

Als er één ding is wat ik in Limmen heb ervaren, dan is het ‘verandering’. We zijn voortdurend in verandering en jezelf willen ontwikkelen is een natuurlijke beweging. Of, zoals je het ook kunt stellen: jezelf in alle facetten niet nog beter willen leren kennen, is een tegennatuurlijke beweging. (…en in mijn optiek een ongezonde beweging, alsof je leeft met de rem erop, of slechts één octaaf van een grand piano gebruikt, maar dat terzijde…) Hoe je verandering tegemoet treedt, bepaalt volgens mij hoe je makkelijk en zuiver je jouw leven kunt leven. Laat je het toe? Neem je je verantwoordelijkheid hierin? Blijf je te midden van alle zigzag-veranderingen vertrouwen (of leer je te vertrouwen) op dat wat je diep van binnen ervaart als je ‘ware ik’ (bij gebrek aan een beter woord)? Nou ja, gewoon wat vragen, waar je voor jezelf misschien een antwoord op wilt vinden. Of niet, ook goed!

Wat heeft dat nou met deze nieuwe folderlijn te maken? Nou, pak een paar flyers uit de kast en lees de verhalen maar, dan valt ’t wel op z’n plek. Welke training ik je zou aanraden? Dat hangt er maar net van af waar je op dit moment in je leven aan toe bent. Ik verheug me er in ieder geval op dat ik in november Self-Connection en Toxic Shame vs. Healthy Shame weer ga assisteren…

Ik was altijd een last minute beslisser en dat beviel me goed. Naar een concert. Naar een film. Onverwacht de tent in de auto gooien. Ook de schoolvakanties verliepen nogal eens zo. Mijn dochters en ik (toen nog dochter-tjes) zaten ooit ’s ochtends vroeg in een volgepakte oude Volvo (tent op het dak) op weg naar… ja, naar wat eigenlijk? Wat gaan we doen dames? Wordt het Denemarken of Texel? Ehm… ehm… Ik meen me te herinneren dat de auto uiteindelijk zelf de knoop heeft doorgehakt. Maar dat kan verbeelding zijn.

De last minute man in mij wordt de laatste maanden behoorlijk op de proef gesteld. Ik moet vooruit plannen. Weken vooruit plannen gaat nog. Maanden wordt al ietsje ongemakkelijker. Maar jaren? Ik heb nu na te denken over 2019, 2020 en zelfs 2021 begint zich al te roeren. Agenda vullen met trainingen, workshops en seminars rondom persoonlijke ontwikkeling. Inspirerende dagen aan de zijde van mijn partner. Zij leidt, ik volg. Zij traint, ik assisteer en initieer. En ondertussen vinden we creatieve wegen om nieuwe dingen te ontwikkelen die we straks samen geven en begeleiden. Hartstikke leuk. Dit is me op ’t lijf geschreven. Dus: last minute days are over. Het is flink wennen. Ook al weet ik wat ik er voor terugkrijg. Over persoonlijke ontwikkeling gesproken.

Dit stukje is al schrijvend meer beschouwend geworden dan ik eerst voor ogen had toen ik er, tussen twee klussen door, aan begon. Even iets schrijven voor mezelf, als alternatief pauzemuziekje voor mezelf. Dat je het even weet.

You can only connect the dots backwards. Ik ben dol op deze uitdrukking. Hoe ouder ik word, hoe meer ik ontdek. En hoe meer ik doe wat echt bij me past, hoe meer ik merk dat ik dat eigenlijk altijd al wist.

Wat ik als onbevangen kleuter deed en al snel verruilde voor schaamte, omdat de omgeving goed was in het me laten merken dat hoe ik dacht en deed kennelijk niet zo hoorde. Maar helemaal verruilen deed ik niet, ik hield het achter en deed het vervolgens stiekem. Leve de oneindige wereld die fantasie heet. Want wat was eigenlijk raar aan wat ik dacht, voelde, vond en deed? Waarom kon dat niet gewoon?

Als schoolkind vond ik het soms moeilijk om contact te maken, althans: echt contact. Niet dat ik er toen deze woorden aan kon geven, maar zo heb ik het wel ervaren. Inmiddels doe ik ruim 20 jaar ‘van alles’ met communicatie en conceptwerk. En eigenlijk al langer, Als puber maakte ik mijn eigen nummers (componeren is een te groot woord hier) zonder een noot te kunnen lezen. Ik ontwierp elpeehoezen van niet-bestaande bands, compleet met titels, songteksten, binnenhoezen, namen van bandleden. Alles vanuit één overkoepelende gedachte, al was ik me hier maar een klein beetje van bewust. Later kwam ik achter te komen dat dit ‘conceptdenken’ heet.

Als student volgde ik twee studies volgen zonder me met de ene studie echt verbonden te voelen en me mede daarom stortte op de andere studie. Bijna 25 jaar later besefte ik dat hetgeen ik ooit vreselijk vond aan die studie, nu bleek te omarmen. Onbewust wist ik kennelijk al wat bij me paste, alleen had ik het op dat moment zelf, tijdens de studie, nog niet door… Mensen ondersteunen, verder helpen, coachen… hoe je het ook noemt… het zat er altijd al in; alleen hier de vorm voor vinden die bij mij past, heeft de nodige jaren geduurd.

Zo langzamerhand wordt het verhaal steeds meer rond. Ook op het relationele vlak. Mijn werk heeft voor mij nooit echt als werk gevoeld; het is iets wat ik doe en wie ik ben. En wat ik doe ontwikkelt zich steeds meer tot wie ik ben en altijd al was. Al mijn levensingrediënten waren er altijd al en hebben wachtend en smachtend mise-en-place gestaan. Het kneden is voorlopig gedaan, het rijzen gaat naar wens en het brood mag de oven in om af te bakken, te breken en te delen. It’s time to receive. Elke dag een versgebakken brood, volgens een recept wat ik graag blijf ontwikkelen in de tijd.

Zo liggen ze nog vredig in de wieg te kraaien, zo lopen ze mokkend door huis. Als ze ál thuis zijn en überhaupt iets willen zeggen. Ouders wankelen op hun voetstuk. Het voetstuk dat kinderen ooit vol liefde en loyaliteit in elkaar hebben gekleid en waaraan jij als ouder braaf aan hebt meegeboetseerd. Stop het wankelen en laat het weer sprankelen. »

Je moet er even voor rijden maar dan heb je ook wat: het Paradox seminar in Kempten, Duitsland. Een driedaagse creatieve ontmoeting met de paradox in je leven. Andrea Wandel, health practitioner sinds begin jaren 80, en ik, begeleiden deelnemers in een veilige, intieme setting tijdens een ervaringsreis door de paradox in hun leven. Je kunt nog mee als je wilt.

Mensen zijn heel goed om bepaalde kanten van hun persoonlijkheid op de achtergrond te plaatsen of zelfs te ontkennen. We noemen het onze donkere kant of onze schaduwzijde en vinden deze kant doorgaans ‘fout’, ‘niet geoorloofd’, ‘kinderlijk’ of ‘confronterend’. Ja, soms zelfs ‘doodeng’. Toch hebben alle kanten van jezelf je veel te vertellen. En paradoxaal genoeg brengen deze donkere kanten, als je het nut ervan eenmaal hebt begrepen en ze kan accepteren, je net zoveel goeds als je lichte kanten nu al doen.

In dit seminar nodigen we je uit om de zonzijde en schaduwzijde van jezelf te ervaren. Je krijgt hierbij natuurlijk ook praktische handvatten om beide kanten in jezelf nog meer te integreren. Om de weerstand, die je voelt tegen je schaduwzijde en die zich zal blijven aandienen ondanks je verzet hiertegen, om te zetten in nieuwe levensenergie die vóór je zal werken. Een seminar vol verrassing, zachtheid, creativiteit, respect en… humor. Drie dagen die over jou gaan, ook al gaat het niet over jou…

Kosten 480 euro; bij opgave vóór 26 april krijg je 10% korting betaal je 430 euro.

Meer informatie: https://www.andrea-wandel.com/english/paradox/

. Vragen en aanmelden: info@barbarawandel.de

De tijd dat de schoolbanken zich vanzelf vulden is voorbij. Leerlingen, ouders en verzorgers oriënteren zich 360 graden in de rondte en kiezen de school die bij hen past. Ook voor een school met meerdere vestigingen verdeeld over meerdere dorpen / plaatsen is de aanloop van brugpiepers niet langer vanzelfsprekend.

De kunst is dan om, naast alle verschillen in bijvoorbeeld onderwijs, niveau, locatie, locatiecultuur, niet te versnipperen, maar eenheid uit te blijven stralen door de focus te houden op dat wat verbindt. Maar ja, alles wat je als organisatie uitstraalt en naar buiten toe communiceert valt of staat natuurlijk hoe het binnen de muren van alle schoolgebouwen wordt beleefd en gedragen.

Kijk, en daar heb je dan weer ‘De Interne Campagne’ voor. Want het levensbelang en de verbindende kracht van de eenheid krijg je net zo min vanzelfsprekend schoolbreed op het netvlies. Daar moet je wel iets voor doen. En o ja, dat is geen geld-over-de-balk smijten. Dat is realistisch-vooruit-denken-en-doen.

Ik ken een school die daar ook iets mee wilde doen en inmiddels doet. Die ‘ja’ zei tegen mijn strategisch advies, campagne-idee en aanpak. Voor de beeldvorming: scholengemeenschap-breed, interactief, co-creatie door docenten én leerlingen(raden), nog meer draagvlak creëren, dat wat verbindt insluiten in ieders kloppend onderwijshart.

In de vele gesprekken die ik op deze school heb gehouden, heb ik ervaren en ervaar ik nog steeds dat elke docent het beste voor heeft met de leerling. Van lwoo tot gymnasium, van brugklasser tot examenkandidaat. Daar doe ik het voor! Bijvoorbeeld met concept dat, in alle eenvoud, alles in zich heeft: één. Want een goed idee is groot en klein tegelijk. En meer zeg ik niet. Het is intern, weet je nog!

Af en toe blog ik voor NTI NLP. Zoals deze minicrimikijktraining. Misschien helpt het je om het leven eens van een andere kant te bekijken.

Copy en plak de link in je browser, een directe link maken, lukt even niet. (O, wondere wereld van de onvoorspelbaarheid van techniek…)

https://www.ntinlp.nl/blog.html

Ken je dat: je bent volwassen, leest af en toe een boek over persoonlijke ontwikkeling, volgt er training in en krijgt de ene na de andere eye opener. Van die inzichten waarvan je weet dat je leven makkelijker was gelopen als je ze als kind of jongere al had gekregen.

Ik ken dat in ieder geval wel. Dergelijke inzichten om te groeien, gun ik iedere jongere. En nu ik al een tijd met NTI NLP samenwerk, zie en hoor ik ook jongeren die op hun leeftijd al wél af en toe een shotje mentale Pokon hebben genomen. Ik ben onder de indruk hoe mooi zij zich ontwikkelen tot stabiele volwassenen. Zo ver was ik niet op die leeftijd, dat weet ik wel.

Daarom vind ik de initiatieven van Youth Academy (YA) geweldig: zorgen dat meer kinderen, jongeren en jong-volwassenen trainingen kunnen krijgen waarmee ze steviger in hun leven kunnen staan, beter weten welke keuzes ze hebben en welke weg ze zelf willen gaan in plaats van de weg vol goede bedoelingen van anderen.

Kijk op www.youthacademy.nl als je het leuk vindt te zien wat ik voor YA heb ontwikkeld. Het communicatiethema ‘Wat er in zit komt er uit’; een leuke actie om nieuwe donateurs (YA-zeggers) te werven; een nieuwe website (gebouwd door JHN Creatives) vol filmpjes en info. Op de site kun je via iDeal makkelijk YA-projecten financieel ondersteunen.

In sport is het volkomen normaal als je een coach hebt. Heb je het over coaching voor persoonlijke ontwikkeling dan is dat vandaag de dag een teken dat je goed bezig bent en jezelf serieus neemt. De tijd dat mensen twijfelden of je het wel op een rijtje had als je een coach had, ligt achter ons. Heb je een probleem wat je wilt oplossen of een doel wat je wilt bereiken maar je weet niet hoe je dit kunt aanpakken? »

Fatboy. Je kent ‘m vast. En deze is minstens zo leuk: BRYCK. Een collectie designmeubelen en toebehoren, mooi voor binnen en buiten. Vorige maand heb ik weer aan een leuk project voor dit merk gewerkt, rond de promotie van een nieuw product: Blockx. Dus bekeek ik eerst weer eens wat ik enkele jaren geleden ook al weer voor BRYCK heb bedacht. Nou, daar werd ik weer ontzettend blij van. Ik heb het thema ‘Bright side of BRYCK’ ontwikkeld, de productnamen en ideeën voor sfeervolle corporate fotografie bedacht en poëtisch getinte teksten geschreven. Het vrije, zorgeloze leven spat er van af. Een leven waarin je dromen weer de hoofdrol opeisen. Ja, het zit wel goed met KLAAS! en BRYCK.