De tijd dat de schoolbanken zich vanzelf vulden is voorbij. Leerlingen, ouders en verzorgers oriënteren zich 360 graden in de rondte en kiezen de school die bij hen past. Ook voor een school met meerdere vestigingen verdeeld over meerdere dorpen / plaatsen is de aanloop van brugpiepers niet langer vanzelfsprekend.

De kunst is dan om, naast alle verschillen in bijvoorbeeld onderwijs, niveau, locatie, locatiecultuur, niet te versnipperen, maar eenheid uit te blijven stralen door de focus te houden op dat wat verbindt. Maar ja, alles wat je als organisatie uitstraalt en naar buiten toe communiceert valt of staat natuurlijk hoe het binnen de muren van alle schoolgebouwen wordt beleefd en gedragen.

Kijk, en daar heb je dan weer ‘De Interne Campagne’ voor. Want het levensbelang en de verbindende kracht van de eenheid krijg je net zo min vanzelfsprekend schoolbreed op het netvlies. Daar moet je wel iets voor doen. En o ja, dat is geen geld-over-de-balk smijten. Dat is realistisch-vooruit-denken-en-doen.

Ik ken een school die daar ook iets mee wilde doen en inmiddels doet. Die ‘ja’ zei tegen mijn strategisch advies, campagne-idee en aanpak. Voor de beeldvorming: scholengemeenschap-breed, interactief, co-creatie door docenten én leerlingen(raden), nog meer draagvlak creëren, dat wat verbindt insluiten in ieders kloppend onderwijshart.

In de vele gesprekken die ik op deze school heb gehouden, heb ik ervaren en ervaar ik nog steeds dat elke docent het beste voor heeft met de leerling. Van lwoo tot gymnasium, van brugklasser tot examenkandidaat. Daar doe ik het voor! Bijvoorbeeld met concept dat, in alle eenvoud, alles in zich heeft: één. Want een goed idee is groot en klein tegelijk. En meer zeg ik niet. Het is intern, weet je nog!