Even inzoomen
Het is bloedheet hier in Zuid-Afrika als een vogeltje dood voor mijn voeten neervalt. Ik kan het niet over m’n hart verkrijgen om het beestje in de groene container te stoppen. Het lukt me in onze tuin een gat te graven in de steengrond, waar ik het vogeltje een plekje geef, in de schaduw van een boom.
Even uitzoomen
Niets is belangrijk. Alles is belangrijk.
Alles is belangrijk. Niets is belangrijk.
Even inzoomen
Ik beken: ik begraaf het vogeltje nadat ik eerst een uur met het beestje buiten zit. We lunchen samen en af en toe spreek ik tegen hem. Want al valt het vogellijfje niet meer te redden, de ziel van het beestje lijkt nog dichtbij te zijn. Niemand verder die het ziet of hoort. Misschien een ander vogeltje, in een boom vlakbij.
Even uitzoomen
Alles is belangrijk. Niets is belangrijk.
Niets is belangrijk. Alles is belangrijk.
Even inzoomen
Drie uren na de begrafenis zie ik een vogeltje in ons huis rondvliegen. Alle verandadeuren staan open en dan is de weg naar binnen makkelijk te vinden. De weg naar buiten blijkt voor een vogeltje lastiger te vinden. Het plafond is enorm hoog en de grote lichtvensters bovenin zijn verwarrend voor een vogeltjesbrein. Ik praat met het beestje terwijl ik zijn vermoeidheid meen te voelen.
Even uitzoomen
Niets is belangrijk. Alles is belangrijk.
Alles is belangrijk. Niets is belangrijk.
Even inzoomen
In mijn hoofd herhaalt een zin zich als een mantra. Stil laat ik het vogeltje weten dat ik nooit kwaad zal doen en hem kan helpen. Dan landt het beestje op het snoer van een hanglamp waar het zich aan vasthoudt. Het kopje draait onderzoekend. Het duurt even en dan komt het vogeltje dichterbij. Had ik dat verwacht? Lastig te zeggen; in ieder geval wel gehoopt natuurlijk. Het kopje draait weer, de ogen staan anders dan daarnet en ik voel een natuurlijke nieuwsgierigheid in het beestje opkomen.
Even uitzoomen
Niets is belangrijk. Alles is belangrijk.
Alles is belangrijk. Niets is belangrijk.
Even inzoomen
Het vogeltje hipt voorzichtig richting mijn hand, tot op zo’n tien centimeter. Ik blijf rustig en ben tegelijk vol verbazing wat dit vogeltje-in-het-wild nu dot. Ik weet dat hij verschrikt zal opvliegen als ik hem probeer te pakken en doe niets dan wachten, diep luisteren en vertrouwen.
Even uitzoomen
Alles is belangrijk. Niets is belangrijk.
Niets is belangrijk. Alles is belangrijk.
Even inzoomen
Minuten van contact volgen, zonder ook maar enige intentie van mijn kant om het beestje te pakken. Dan vliegt hij op, om op drie meter hoogte op een rand neer te dalen. Ik pak uit de auto een lange stok met een haak en beweeg de stok met de haak voorzichtig naar het vogeltje toe.
Even uitzoomen
Alles is belangrijk. Niets is belangrijk.
Niets is belangrijk. Alles is belangrijk.
Even inzoomen
De haak raakt nu ongeveer de pootjes van het vogeltje. Mijn interne mantra verandert iets: je kent dit rare ding niet, maar het zal je helpen. Je kunt op mij vertrouwen om de weg naar buiten te vinden. Dan stapt het vogeltje op de haak en blijft zitten. Ik kan het bijna niet geloven. En ben tegelijk volledig één met wat gebeurt. Voorzichtig beweeg ik stok en vogel richting de verandadeuren. Ik loop naar buiten, naar een grote plant op de veranda en houd de haak vlakbij de takken.
Even uitzoomen
Niets is belangrijk. Alles is belangrijk.
Alles is belangrijk. Niets is belangrijk.
Even inzoomen
Het vogeltje kijkt me aan en blijft op de haak zitten. Heel langzaam beweeg ik mijn hand naar hem toe. Ik voel z’n warmte en kan hem bijna aanraken, maar doe dit niet. Dan vliegt het beestje op, om een meter verder meteen weer neer te strijken op een tak. Het heeft zijn vrijheid terug maar lijkt nog aan het bekomen van de schrik. Tegelijk kijkt hij me diep aan. Er is een connectie; het is duidelijk voelbaar.
Even uitzoomen
Alles is belangrijk. Niets is belangrijk.
Niets is belangrijk. Alles is belangrijk.
Even inzoomen
Het vogeltje draait z’n kopje nog een keer en vliegt dan weg. Alles in mij en om mij heen trilt. Opwinding, ontroering, verbazing, verdriet en vreugde; het is er allemaal en het is er allemaal tegelijk. Twee vogeltjes. De een geholpen in de dood, de ander geholpen in het leven. Dan beginnen mijn gedachten er een metafoor van te maken. Van wat, voor wat, voor wie…? Ja, dat is zo mooi van een metafoor, een metafoor vertelt ons in elk moment van ons leven precies dat verhaal waar we in dat moment van ons leven aan toe zijn.
Even uitzoomen
Leven. Dood. Dood. Leven.
Niets is belangrijk. Alles is belangrijk.
